Saltar ao contido

Factor I do complemento

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
CFI
Estruturas dispoñibles
PDBBuscar ortólogos: PDBe, RCSB
Identificadores
Nomenclatura
SímbolosCFI (HGNC: 5394) CFI, AHUS3, ARMD13, C3BINA, C3b-INA, FI, IF, KAF, factor I do complemento
Identificadores
externos
LocusCr. 4 q25
Ortólogos
Especies
Humano Rato
Entrez
3426 12630
Ensembl
Véxase HS Véxase MM
UniProt
P05156 Q61129
RefSeq
(ARNm)
NM_000204 NM_007686
RefSeq
(proteína) NCBI
NP_000195 NP_001316481
Localización (UCSC)
Cr. 4:
109.74 – 109.8 Mb
Cr. 3:
129.63 – 129.67 Mb
PubMed (Busca)
3426


12630

O factor I do complemento, tamén chamado factor I ou inactivador C3b/C4b, é unha proteína que nos humanos está codificada polo xene CFI do cromosoma 4. O factor I é unha proteína do sistema do complemento, illada en 1966 no soro sanguíneo de cobaia,[1] que regula a activación do complemento ao cortar os compoñentes C3b e C4b unidos a células ou en fase fluída.[2] É unha glicoproteína soluble que circula no sangue humano cunha concentración media de 35 μg/mL.[3]

O xene que codifica o factor I en humanos está localizado no cromosoma 4.[4] O factor I sintetízase principalmente no fígado, pero tamén nos monocitos, fibroblastos, queratinocitos e células endoteliais.[5][6][7] Cando se sintetiza, é unha cadea polipeptídica de 66 kDa con glicanos enlazados a N en seis posicións.[8] Despois, o factor I é clivado pola furina para render a proteína factor I madura, que é un dímero unido por ponte disulfuro formado polas cadeas pesada (residuos 19-335, 51 kDalton) e lixeira (residuos 340-583, 37 kDalton).[9] Só a proteína madura é activa.

Estrutura

[editar | editar a fonte]

O factor I é unha glicoproteína heterodímera que consta dunha cadea pesada unida por ponte disulfuro a unha cadea lixeira.[10]

A cadea pesada do factor I en catro dominios: un dominio de complexo de ataque á membrana FI (FIMAC), un dominio CD5, e dominios de receptor de proteína de baixa densidade 1 e 2 (LDLr1 e LDLr2).[11] a cadea pesada xoga un papel inhibitorio no mantemento do encima inactivo ata que este se encontra co complexo formado polo substrato (que pode ser C3b ou C4b) e unha proteína cofactor (o factor H, a proteína que se une a C4b, o receptor do complemento 1, e a proteína cofactor de membrana).[12] Despois da unión do encima ao complexo substrato:cofactor, altérase a interface cadea pesada:cadea lixeira, e o encima é activado por alostería.[12] Os dominios de receptores de LDL conteñen cada un un sitio de unión ao calcio.

A cadea lixeira do factor I contén o dominio de serina protease. Este dominio contén a tríade catalítica His-362, Asp-411 e Ser-507, que é responsable da clivaxe específica de C3b e C4b.[11] Os inhibidores da protease convencional non inactivan completamente o factor I[13] pero poden facelo se o encima é preincubado co seu substrato: isto apoia o rearranxo proposto da molécula despois de unirse ao substrato.

Tanto a cadea pesada coma a lixeira levan glicanos unidos a asparaxina, en tres sitios de glicosilación distintos cada unha.

A estrutura cristalina do factor I humano foi depositada en PDB: 2XRC.

Importancia clínica

[editar | editar a fonte]

A actividade desregulada do factor I ten consecuencias clínicas. As mutacións de perda de función no xene do factor I do complemento orixinan baixos niveis do factor I do que resulta un incremento da actividade do complemento. A deficiencia en factor I á súa vez causa baixos niveis sanguíneos do compoñente do complemento 3 (C3), o factor B, o factor H e a properdina, debido á activación non regulada da convertase de C3, e baixos niveis de IgG, debido á perda da produción de iC3b e C3dg. Ademais das doenzas que se indican despois, os baixos niveis de factor I están asociados con infeccións bacterianas recorrentes en nenos.

Dexeneración macular relacionada coa idade

[editar | editar a fonte]

As investigacións realizadas suxiren que as mutacións no xene CFI contribúen ao desenvolvemento de dexeneración macular relacionada coa idade.[14] Esta contribución pénsase que se debe á desregulación da vía alternativa do complemento, que causa un incremento da inflamación no ollo.[15]

Síndrome hemolítica urémica atípica

[editar | editar a fonte]

A síndrome hemolítica urémica atípica é causada pola sobreactivación do complemento.[16] As mutacións heterocigotas no dominio de serina protease do xene CFI explican o 5-10 % dos casos.[16]

  1. Nelson RA, Jensen J, Gigli I, Tamura N (marzo de 1966). "Methods for the separation, purification and measurement of nine components of hemolytic complement in guinea-pig serum". Immunochemistry 3 (2): 111–35. PMID 5960883. doi:10.1016/0019-2791(66)90292-8. 
  2. Lachmann PJ, Müller-Eberhard HJ (abril de 1968). "The demonstration in human serum of "conglutinogen-activating factor" and its effect on the third component of complement". Journal of Immunology 100 (4): 691–8. PMID 5645214. doi:10.4049/jimmunol.100.4.691. 
  3. Nilsson SC, Sim RB, Lea SM, Fremeaux-Bacchi V, Blom AM (agosto de 2011). "Complement factor I in health and disease". Molecular Immunology (Submitted manuscript) 48 (14): 1611–20. PMID 21529951. doi:10.1016/j.molimm.2011.04.004. 
  4. Goldberger G, Bruns GA, Rits M, Edge MD, Kwiatkowski DJ (xullo de 1987). "Human complement factor I: analysis of cDNA-derived primary structure and assignment of its gene to chromosome 4". The Journal of Biological Chemistry 262 (21): 10065–71. PMID 2956252. doi:10.1016/S0021-9258(18)61076-2. 
  5. Vyse TJ, Morley BJ, Bartok I, Theodoridis EL, Davies KA, Webster AD, Walport MJ (febreiro de 1996). "The molecular basis of hereditary complement factor I deficiency". The Journal of Clinical Investigation 97 (4): 925–33. PMC 507137. PMID 8613545. doi:10.1172/JCI118515. 
  6. Julen N, Dauchel H, Lemercier C, Sim RB, Fontaine M, Ripoche J (xaneiro de 1992). "In vitro biosynthesis of complement factor I by human endothelial cells". European Journal of Immunology 22 (1): 213–7. PMID 1530917. doi:10.1002/eji.1830220131. 
  7. Whaley K (marzo de 1980). "Biosynthesis of the complement components and the regulatory proteins of the alternative complement pathway by human peripheral blood monocytes". The Journal of Experimental Medicine 151 (3): 501–16. PMC 2185797. PMID 6444659. doi:10.1084/jem.151.3.501. 
  8. Tsiftsoglou SA, Arnold JN, Roversi P, Crispin MD, Radcliffe C, Lea SM, Dwek RA, Rudd PM, Sim RB (novembro de 2006). "Human complement factor I glycosylation: structural and functional characterisation of the N-linked oligosaccharides". Biochimica et Biophysica Acta (BBA) - Proteins and Proteomics 1764 (11): 1757–66. PMID 17055788. doi:10.1016/j.bbapap.2006.09.007. 
  9. "FURIN furin, paired basic amino acid cleaving enzyme [Homo sapiens (human)] - Gene - NCBI". www.ncbi.nlm.nih.gov. Consultado o 2018-03-30. 
  10. "CFI complement factor I [Homo sapiens (human)] - Gene - NCBI". www.ncbi.nlm.nih.gov. Consultado o 2018-03-27. 
  11. 11,0 11,1 Sanchez-Gallego JI, Groeneveld TW, Krentz S, Nilsson SC, Villoutreix BO, Blom AM (abril de 2012). "Analysis of binding sites on complement factor I using artificial N-linked glycosylation". The Journal of Biological Chemistry 287 (17): 13572–83. PMC 3340171. PMID 22393059. doi:10.1074/jbc.M111.326298. 
  12. 12,0 12,1 Roversi P, Johnson S, Caesar JJ, McLean F, Leath KJ, Tsiftsoglou SA, Morgan BP, Harris CL, Sim RB, Lea SM (agosto de 2011). "Structural basis for complement factor I control and its disease-associated sequence polymorphisms". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America 108 (31): 12839–44. Bibcode:2011PNAS..10812839R. PMC 3150940. PMID 21768352. doi:10.1073/pnas.1102167108. 
  13. Ekdahl KN, Nilsson UR, Nilsson B (xuño de 1990). "Inhibition of factor I by diisopropylfluorophosphate. Evidence of conformational changes in factor I induced by C3b and additional studies on the specificity of factor I". Journal of Immunology 144 (11): 4269–74. PMID 2140392. doi:10.4049/jimmunol.144.11.4269. 
  14. Wang Q, Zhao HS, Li L (2016-02-18). "Association between complement factor I gene polymorphisms and the risk of age-related macular degeneration: a Meta-analysis of literature". International Journal of Ophthalmology 9 (2): 298–305. PMC 4761747. PMID 26949655. doi:10.18240/ijo.2016.02.23. 
  15. Tan PL, Garrett ME, Willer JR, Campochiaro PA, Campochiaro B, Zack DJ, Ashley-Koch AE, Katsanis N (marzo de 2017). "Systematic Functional Testing of Rare Variants: Contributions of CFI to Age-Related Macular Degeneration". Investigative Ophthalmology & Visual Science 58 (3): 1570–1576. PMC 6022411. PMID 28282489. doi:10.1167/iovs.16-20867. 
  16. 16,0 16,1 Kavanagh D, Goodship TH, Richards A (novembro de 2013). "Atypical hemolytic uremic syndrome". Seminars in Nephrology 33 (6): 508–30. PMC 3863953. PMID 24161037. doi:10.1016/j.semnephrol.2013.08.003. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]